Türk Dil Kurumu’na göre mutluluk, “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, mut (I), ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik” anlamlarına geliyor. Aristo ise biraz daha romantik bir tanım yaparak “Mutluluk; hayatın anlamı ve amacıdır, insanın varoluşunun tüm amacı ve sonudur.” diyor.

Bazıları daha didaktik, bazıları biraz daha romantik anlatıyor da olsa herkesin bir mutluluk tanımı var. Bu tanım kişinin yetiştiği ortama, sosyal çevresine, hayattaki beklentilerine, içinde yaşadığı toplumun özelliklerine ve daha birçok nedene bağlı olarak değişiyor.

Bu kadar değişkenin içinde aslında toplumsal olarak genellemeler yapılabiliyor. Mesela İngilizler mutluluğun daha nadir durumları ifade ettiğini düşünürken, Çin’de yaşayan insanlar biraz şans işi olduğunu düşünüyorlar. Siz de içinde bulunduğunuz anların değerini bilerek, İngilizler gibi mutluluğu o anlarda doyasıya yaşayabilir ya da mutlu olduğunuz anlarda ne kadar şanslı olduğunu düşünen bir Çinli gibi hissedebilirsiniz tabii.

Bizim kültürümüzde de zaman zaman karşılaştığımız gibi, Japonya’da mutluluk, mutlu olunan andan sonrası nedeniyle şüpheli bir his. Güzel bir anın ardından kötü şeylerin geleceğine dair inanış, bilinçaltında mutluluktan korkulmasına neden olabiliyor. Hani “çok güldük, çok ağlayacağız” derler ya, işte bu uzaklaşılması gereken bir mutluluk yorumu.

Farklı kültürlerde farklı şekillerde beliriyor da olsa tüm insanlık için eşsiz ve ideal bir duygu olduğu belli. Mutlu olun, mutlu edin, daha çok mutlu olun. Hangi kültüre göre tanımlamak isterseniz öyle tanımlayın, kaynağı ne olursa olsun mutluluğu bir yerlerde bulun, sıkı sıkıya tutunun!

kaynak : TDK